Με ποιους τύπους σκουληκιών μπορεί να μολυνθεί ένα άτομο;

Ως εξέχοντες εκπρόσωποι του παρασιτισμού στη γη, τα σκουλήκια αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό πρόβλημα όχι μόνο για μεμονωμένα μολυσμένα άτομα, αλλά και για ολόκληρες χώρες, όπου μερικές φορές γίνονται μια πραγματική καταστροφή. Όταν οι άνθρωποι μιλούν για σκουλήκια, συνήθως σκέφτονται μικρά λευκά σκουλήκια που ζουν στο ανθρώπινο έντερο. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, τα είδη των σκουληκιών στον άνθρωπο είναι εξαιρετικά διαφορετικά, τόσο σε μέγεθος όσο και ως προς τη διάρκεια της ύπαρξής τους. Ορισμένοι τύποι ελμίνθων (έτσι ονομάζονται συνήθως τα σκουλήκια στην ιατρική βιβλιογραφία) μπορούν να φανούν μόνο με μια ισχυρή οπτική συσκευή, αλλά υπάρχουν είδη που φτάνουν τα 18-20 μέτρα σε μήκος και παρασιτούν μέσα σε ένα άτομο για έως και είκοσι χρόνια.

Η μόλυνση των ανθρώπων (ιδιαίτερα των παιδιών) με σκουλήκια είναι συχνή. Τα αυγά σκουληκιών, που αναπαράγονται σε μεγάλες ποσότητες από το θηλυκό, είναι εξαιρετικά ανθεκτικά και προσαρμοσμένα στις εσωτερικές συνθήκες του ανθρώπινου σώματος, καθώς και στο εξωτερικό περιβάλλον στο οποίο εισέρχονται μαζί με τα κόπρανα.

Το κέλυφος των αυγών τα προστατεύει αξιόπιστα από μηχανικές εξωτερικές επιδράσεις και κλιματικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της ζέστης και του κρύου. Εκεί περιμένουν μια ευνοϊκή ευκαιρία να διεισδύσουν στο σώμα του «οικοδεσπότη» τους, όπου εγκαθίστανται αμέσως, εξελίσσονται, μεταμορφώνονται σε έτοιμα σεξουαλικά ώριμα άτομα και μολύνουν ξανά τον «οικοδεσπότη» με τεράστιο αριθμό ωαρίων, ξεκινώντας μια νέα φάση αναπαραγωγής. Στη συνέχεια, ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στους τύπους σκουληκιών που έχουν οι άνθρωποι.

Τι είδη σκουληκιών υπάρχουν στον άνθρωπο;

Η ταξινόμηση των ελμινθών μπορεί να βασίζεται σε διάφορα χαρακτηριστικά - για παράδειγμα, από τη θέση του παρασιτισμού τους στο ανθρώπινο σώμα. Σε αυτή τη βάση, χωρίζονται σε εντερικά και εξωεντερικά.

Τα εντερικά σκουλήκια είναι παράσιτα που έχουν προσαρμοστεί στη ζωή στο γαστρεντερικό σωλήνα. Αυτά είναι τα στρογγυλά σκουλήκια και οι ταινίες.

Τα εξωεντερικά σκουλήκια περιλαμβάνουν εκείνα που έχουν προσαρμοστεί για να παρασιτούν άλλα ανθρώπινα όργανα - για παράδειγμα, τα μάτια, το συκώτι, τους πνεύμονες και ακόμη και τον εγκέφαλο.

Οι τύποι ελμινθών μπορούν επίσης να ταξινομηθούν σύμφωνα με τη μέθοδο διείσδυσης στο σώμα του κύριου ξενιστή. Σε αυτή τη βάση διακρίνονται σε μολυσματικά, βιοελμινθικά και γεωελμινθικά.

Στα μεταδοτικά σκουλήκια περιλαμβάνονται εκείνα που ένα μολυσμένο άτομο μεταδίδει σε ένα υγιές άτομο μέσω της επικοινωνίας. Στα παιδιά, τα αντικείμενα μετάδοσης μπορεί να είναι παιχνίδια. Αυτή η ομάδα ελμινθών περιλαμβάνει σκουλήκια καρφίτσας και νάνους ταινίας.

Τα βιοελμινθικά σκουλήκια περιλαμβάνουν αυτά που μεταδίδονται στον άνθρωπο μέσω της επικοινωνίας με τα ζώα, καθώς και κατά την κατανάλωση κακώς επεξεργασμένου κρέατος. Σε αυτή την περίπτωση, τα ζώα αναφέρονται ως «ενδιάμεσοι ξενιστές» ελμίνθων. Αυτό το είδος περιλαμβάνει μοσχάρι και χοιρινή ταινία.

Τα γεωελμινθικά είδη σκουληκιών περιλαμβάνουν εκείνα που περνούν μέρος της ζωής τους στο έδαφος (γη), γι' αυτό και το όνομά τους περιέχει το πρόθεμα «Geo». Η μόλυνση με αυτό το είδος σκουληκιών μπορεί να συμβεί μέσω άπλυτων φρούτων ή λαχανικών. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει έλμινθες όπως η τριχινέλλα και οι στρογγυλοί σκώληκες.

Τα είδη σκουληκιών μπορούν επίσης να ταξινομηθούν ανάλογα με τα βιολογικά τους χαρακτηριστικά. Σε αυτή την περίπτωση, χωρίζονται σε επίπεδες, οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούνται από τρηματώδεις, κεστώδεις και νηματώδεις.

Χαρακτηριστικά των σκουληκιών που ζουν στον άνθρωπο

Ας ξεκινήσουμε με τα στρογγυλά παράσιτα - αυτά είναι νηματώδη. Έχουν επίμηκες σώμα με στρογγυλή διατομή. Ο κύκλος ζωής τους συμβαίνει με την αλλαγή ιδιοκτησίας. Αυτή η μόλυνση εμφανίζεται συχνά στα παιδιά. Αυτά περιλαμβάνουν τους ακόλουθους τύπους σκουληκιών.

1. Οι στρογγυλοί σκώληκες, εντερικά παράσιτα, μετακινούνται εύκολα μέσα από τα έντερα, δηλητηριάζοντας ολόκληρο το σώμα του ξενιστή και ζουν σε αυτό για περισσότερο από ένα χρόνο. Το μήκος τους φτάνει το μισό μέτρο.
2. Αγκυλόστομος και νέκτορας (λόγω της στενής ομοιότητάς τους συνδυάζονται ως «αγκυλόστομος»). Μήκος 15 mm, ζουν στο δωδεκαδάκτυλο, τρέφονται με αίμα. Μπορούν να εισέλθουν σε ένα άτομο τόσο μέσω του στόματος με το φαγητό όσο και μέσω του δέρματος (για παράδειγμα, περπατώντας ξυπόλητος σε μολυσμένη επιφάνεια δαπέδου).
3. Το μαστίγιο φτάνει τα 4 εκατοστά μήκος. Τρέφεται με αίμα και προσκολλάται στην επένδυση του παχέος εντέρου ή της σκωληκοειδούς απόφυσης. Παρασιτίζει τον άνθρωπο για πέντε χρόνια.
4. Τα pinworms είναι μικρά παράσιτα μήκους έως 1 cm. Παρασιτούν στο παχύ και λεπτό έντερο. Το προσδόκιμο ζωής είναι περίπου 1,5 μήνας. Τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα στις λοιμώξεις.
5. Οι τριχινέλλες αποικίζονται στην καρδιά, τους πνεύμονες και τα μάτια. Μήκος - όχι περισσότερο από 1 cm. Διεισδύει στους ανθρώπους μέσω των τροφίμων – εύκολα θερμικά επεξεργασμένο κρέας. Ζουν μέχρι δύο χρόνια.

Οι επίπεδες σκώληκες χωρίζονται σε τρηματώδεις και κεστώδεις.

Οι τρεματώδεις είναι έλμινθοι που έχουν σώμα σε σχήμα φύλλου με δύο κορόιδα (το ένα χρησιμοποιείται για να προσκολλάται στο σώμα του ξενιστή και το άλλο για να απορροφά την τροφή). Το μέγεθος του σώματος μπορεί να κυμαίνεται από μερικά χιλιοστά έως ενάμισι μέτρο. Τέτοια είδη σκουληκιών αναπτύσσονται μέσω ενός ενδιάμεσου ξενιστή. Στον κύριο ξενιστή ζουν στον πεπτικό σωλήνα. Δεν χρειάζονται το δικό τους πεπτικό σύστημα, καθώς ο παρασιτισμός τους συμβαίνει αποκλειστικά σε βάρος των πόρων διατροφής του «οικοδεσπότη». Με μια ισχυρή μόλυνση με αυτό το έλμινθο, οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν βάρος, ακόμη και αν τρώνε πολύ. Τα ακόλουθα παράσιτα ταξινομούνται ως τρεματώδη.

1. Το ήπαρ είναι ένα έλμινθος μεγέθους έως 20 mm που ζει στο ήπαρ. Ένα άτομο μπορεί να μολυνθεί από αυτό τρώγοντας κακώς επεξεργασμένα ψάρια.
2. Η σύμπτωση είναι ένας έλμινθος μεγέθους έως 1,5 cm. Ζει στη χοληδόχο κύστη. Αυτοί οι ελμινθοί και τα είδη τους απαντώνται στη χώρα μας, αλλά υπάρχουν και τροπικά είδη.
3. Τα σχιστοσώματα είναι τρεματώδη που ζουν στο αίμα του ξενιστή. Ζουν σε ζεστές χώρες. Έχει μήκος 30 mm, η διάμετρός του είναι 1 mm. Η ιδιαιτερότητα αυτού του παρασίτου είναι ότι το θηλυκό του ζει όλη της τη ζωή σε μια ειδική πτυχή του αρσενικού. Με αυτόν τον τρόπο ζουν συνεχώς για αρκετά χρόνια και παράγουν μεγάλο αριθμό αυγών. Ένα άτομο μπορεί να μολυνθεί από σχιστοσώματα ενώ κολυμπά.

Οι κεστώδεις είναι σκουλήκια με τμηματική δομή σώματος. Τα τμήματα σταδιακά αναπτύσσονται έξω από το κεφάλι του ελμινθίου και κινούνται όλο και περισσότερο προς το τμήμα της ουράς κατά τη διάρκεια της ζωής του. Καθώς προχωρούν, μεγάλοι αριθμοί ωαρίων γονιμοποιούνται και αναπτύσσονται μέσα τους. Μόλις στο τέλος της ουράς, πέφτουν από το σώμα της μήτρας και εισέρχονται στο εξωτερικό περιβάλλον με ανθρώπινα κόπρανα, όπου ξεκινούν την επόμενη φάση της ζωής. Ζουν στα έντερα του κύριου ξενιστή και προσκολλώνται σε βάθη έως και 20 m χρησιμοποιώντας ειδικές βεντούζες.

Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στους τύπους ελμινθών.

1. Χοιρινή ταινία – Ελμίνθοι έως 2 m, ζουν στο λεπτό έντερο. Η πηγή αυτής της μόλυνσης είναι το χοιρινό κρέας με κακή θερμική επεξεργασία. Το ανθρώπινο σώμα είναι ένας ενδιάμεσος ξενιστής για τη χοιρινή ταινία, όπως υποδηλώνει το όνομα.
2. Εχινόκοκκοι είναι ένα έλμινθος που χρησιμοποιεί επίσης τον άνθρωπο ως ενδιάμεσο ξενιστή. Οι σκύλοι και οι γάτες είναι οι κύριοι φορείς. Οι αποικίες εχινόκοκκου δεν θεραπεύονται στον άνθρωπο και μπορούν να αφαιρεθούν μόνο χειρουργικά.
3. Ταύρος ταινία (έως 10μ). Ζει στο λεπτό έντερο, για το οποίο έχει βεντούζες. Η κύρια πηγή είναι το βοδινό κρέας με κακή θερμική επεξεργασία (εξ ου και το όνομα βόειο κρέας).
4. Φαρδιά ταινία (έως 20 m) ζει στο λεπτό έντερο. Η μόλυνση εμφανίζεται μέσω καβουριών και ψαριών με κακή θερμική επεξεργασία.

Μια ποικιλία ειδών ελμινθών προκαλεί σοβαρή δυσλειτουργία στον άνθρωπο.

Συμπτώματα μόλυνσης από σκουλήκια

Τα συμπτώματα της νόσου εξαρτώνται από τον τύπο των ελμινθών που μολύνουν ένα άτομο. Μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά επειδή αυτά τα παράσιτα μπορούν να ζουν σχεδόν σε όλα τα μέρη του ανθρώπινου σώματος και σε όλα τα όργανα. Διαφορετικοί τύποι σκουληκιών προκαλούν τα πιο κοινά συμπτώματα μόλυνσης:

• φαγούρα στην περιοχή του πρωκτού.
• διάρροια και άλλες διαταραχές των κοπράνων.
• φούσκωμα;
• Φούσκωμα;
• πόνος στην κοιλιακή περιοχή?
• απώλεια βάρους?
• αυξημένη όρεξη?
• μυϊκός πόνος?
• διαταραχές ύπνου?
• Πονοκέφαλο;
• αλλεργικές εκδηλώσεις?
• αυξημένη κόπωση.

Θεραπεία και πρόληψη ελμινθικής προσβολής (λοίμωξη)

Οι τύποι των ελμινθικών λοιμώξεων (ομάδες μολυσματικών ασθενειών) εξαρτώνται από τον τύπο της έλμινθου και τη θέση της στο ανθρώπινο σώμα. Ταυτόχρονα, ελμινθίαση μπορεί να εμφανιστεί κρυφά ή σοβαρά, μερικές φορές ακόμη και να οδηγήσει σε θάνατο. Γενικά, υπάρχουν τόσες ελμινθίασες όσες και όλοι οι τύποι ελμινθών και δεν έχει βρεθεί ακόμη καθολική θεραπεία για όλα τα παράσιτα. Επομένως, για αποτελεσματική θεραπεία, πρέπει να γνωρίζετε ακριβώς ποια παράσιτα έχει μολυνθεί ένα άτομο.

Στην ιατρική, πολυάριθμα φάρμακα έχουν αναπτυχθεί και δοκιμαστεί για τη θεραπεία των ελμίνθων. Πολλά από αυτά είναι τοξικά για τον ασθενή, επομένως δεν συνιστάται η αυτοθεραπεία. Εάν υποψιάζεστε μόλυνση, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αρχική θεραπεία συχνά καταστρέφει μόνο τα ενήλικα σκουλήκια, αλλά τα αυγά και οι προνύμφες τους παραμένουν βιώσιμες στο σώμα και λίγο καιρό μετά τη θεραπεία, οι έλμινθες μπορεί να επανεμφανιστούν με συμπτώματα. Επομένως, η επαναλαμβανόμενη χρήση αυτών των φαρμάκων δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Λαϊκές θεραπείες για τα σκουλήκια

Εδώ είναι μερικές αποδεδειγμένες λαϊκές θεραπείες για την καταπολέμηση των σκουληκιών με πάντα θετικά αποτελέσματα. Στην καθημερινή ζωή, κάθε άτομο θα πρέπει να μπορεί να καταπολεμήσει αυτό το παράσιτο χρησιμοποιώντας προσιτά και φθηνά μέσα. Αυτές οι θεραπείες περιλαμβάνουν σπόρους κολοκύθας και λιναριού (ακατέργαστους και σε μορφή αφεψήματος), λάδι κολοκύθας, αφέψημα κρεμμυδιού, αφεψήματα αψιθιάς, τάνσυ και τζίντζερ και σκόρδο με γάλα.

Ωστόσο, είναι καλύτερα να μην μολυνθείτε καθόλου από έλμινθους. Για να το κάνετε αυτό, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε γνωστά προληπτικά μέτρα - πλύσιμο χεριών, επεξεργασία λαχανικών και φρούτων, θερμική επεξεργασία χοιρινού, βοείου κρέατος και ψαριών, καθώς και προσοχή κατά το χειρισμό κατοικίδιων ζώων. Η συνεχής τήρηση αυτών των απλών κανόνων θα μειώσει δραματικά τον κίνδυνο μόλυνσης από ελμινθία.